Alle kinderen hebben rechten. Rechten op goede verzorging, liefde, eigen meningen. En zo zijn er wel meer.
Maar soms krijgt een kind dat niet. Dat heet verwaarlozing.
De ouders bemoeien zich dan helemaal niet met het kind. Het kind krijgt niet genoeg te eten, geen warme kleren. Dit heet lichamelijke verwaarlozing.
Er bestaat ook geestelijke verwaarlozing, psychische verwaarlozing.
Dat is dat als je iets doet nooit eens een aai krijgt of er wel eens wordt gezegd goed zo, en dat je ouders het kind niet troost als hij /zij verdrietig is. Ze hebben dan wel een hele dikke jas maar geestelijk staan ze in de kou. Ze hebben het gevoel dat niemand van ze houd en dan zijn ze verdrietig en ongelukkig.
Ouders kunnen zelf ook een nare jeugd hebben gehad. Misschien kwamen ze als kind veel te kort aandacht en liefde soms hebben ze niet geleerd hoe je ook prettig met elkaar om kunt gaan. Ze hebben niet geleerd wat van elkaar houden betekend. Ze willen vaak wel anders doen met hun kinderen, maar ze weten niet hoe dat moet. Gelukkig zijn er ook ouders die wel ondanks hun nare jeugd wel heel liefdevol met hun kinderen omgaan.
Soms zijn er ouders erg teleurgesteld in hun kind, zonder dat hun kind daar iets aan kan doen! Ze hadden bijvoorbeeld op een meisje gerekend en ze krijgen een jongetje. Of ze kregen een gehandicapt of een erg begaafd kind. De teleurstelling kan zo groot zijn, dat ze die niet aan kunnen. Ze gaan verkeerde dingen doen. Ze mishandelen of verwaarlozen hun kind(eren).
Je weet nu met welk probleem sommige ouders zitten. Nog geldzorgen en de baby huilt iedere nacht, dan kan zo iemand onder grote druk komen te staan. En dan word de kind geslagen. Maar dat mag natuurlijk nooit, hoe moeilijk ouders het soms ook hebben.
Ouders die hun kinderen mishandelen, moeten daarmee stoppen. Dat kunnen ze vaak niet alleen. Daar hebben ze hulp bij nodig. Maar hoe moet die hulp beginnen! Je kunt een kindertelefoon bellen dat is als je problemen hebt. De kindertelefoon is speciaal voor kinderen gemaakt. Je hoeft je naam niet te noemen.
Jullie weten allemaal wel wat kindermishandeling is, maar ik zette er even
een artikeltje in om het wat duidelijker te maken.
Maar als ik kindermishandeling zie, zou ik niet weten hoe ik zou moeten
reageren. Moet ik er wat van zeggen, moet ik ingrijpen, moet ik niks doen ..
Hebben jullie ideeën ???
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Als je ziet dat een kindje bij jou op de groep, vaak ondere de blauwe plekken zit. Vind ik het belangrijk dat je er wat aan doet. Ik zal eerste naar mijn collega's gaan. En met hun overleggen wat ik het best kan doen. Als je een gesprek aan gaat met de ouders, vragen je of een collega er bij wil gaan zitten. Als je het dan bijvoorbeeld even niet weet kan je collega bij springen.
Een reactie posten